از لحظات طلایی تا عوارض ماندگار؛
روایت سلامت از روز جهانی یادبود قربانیان سوانح جادهای
امروز یکشنبه 25 آبان ماه مصادف با سومین یکشنبه هفته نوامبر، فرصتی جهانی برای مکثی جدی بر تلخیهای خاموش جادههاست؛ روزی که سازمان جهانی بهداشت آن را به عنوان یادبود قربانیان حوادث ترافیکی نامگذاری کرده، اما در ساختار سلامت معنایی فراتر از یک یادبود دارد؛ دکتر امیر رحمانیان متخصص طب اورژانس و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی دراین باره گفت: این روز بازخوانی چرخهای است که اگر بهموقع و علمی مدیریت شود، میتواند هزاران جان را از مرگ یا معلولیت قطعی نجات دهد.
به گزارش وبدا، در ایران نیز بخش بزرگی از بار این حوادث بر دوش اورژانس، فوریتهای پزشکی و بیمارستانهای کشور است؛ چرخهای که اگر با آموزش عمومی و همکاری مردم همراه شود، میتواند بخش مهمی از تلفات و عوارض ثانویه را کاهش دهد.
ایران، تصادفات جادهای پس از بیماریهای قلبی و سرطان، سومین علت اصلی مرگومیر محسوب میشوند و حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد از مرگهای ناشی از این حوادث به عوامل ثانویه مانند تأخیر در امداد، خونریزیهای کنترلنشده و عفونتهای پس از آسیب مربوط است؛ رقمی که نشان میدهد یک تصادف فقط یک حادثه نیست، بلکه یک بحران سلامت عمومی است. سهم خانوادهها، عابران و حتی تصمیمهای لحظهای مردم در محل حادثه، در تعیین سرنوشت مصدوم کمتر از نقش متخصصان نیست و همین موضوع، اهمیت اطلاعرسانی درست و رفتار علمی در لحظات طلایی را دوچندان میکند.
بسیاری از این افراد زنده بودند اگر...
دکتر امیر رحمانیان متخصص طب اورژانس و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در گفتوگو با وبدا بیان کرد: به طور کلی، اگر همه رانندگان بیشتر به اصول رانندگی توجه کنند شاید بسیاری از افرادی که جان باختهاند، زنده بودند یا بسیاری از افرادی که دچار عوارض ماندگار شدهاند نیز شاید متحمل آن نبودند.
وی تاکید کرد: بخش زیادی از عوارض حوادث ترافیکی در صورت انجام اقدامات اولیه صحیح، قابل پیگیری و درمان هستند و بسیاری از آسیبهای ثانویه که امروز در اتاقهای اورژانس دیده میشود، ناشی از مداخلههای اشتباه مردم در دقایق اولیه حادثه است.
وی افزود: مداخله افراد غیرمتخصص گاهی چنان خسارتی به مصدوم وارد میکند که اگر هیچ اقدامی انجام نمیشد وضعیت به مراتب بهتر بود. نمونههای زیادی بوده که فرد تنها دچار پیچخوردگی بوده اما با دستکاری اشتباه به شکستگی منجر شده است.
وی تأکید کرد: پس از بستریشدن نیز خانوادهها نباید نظرهای غیرکارشناسی را در روند درمان وارد کنند و لازم است تصمیمگیریها بر اساس نظر پزشک متخصص انجام شود.
دکتر رحمانیان اظهار کرد: هنگام حادثه، نخستین و مهمترین اقدام تماس با اورژانس ۱۱۵ است. جابهجایی مصدوم تا زمانی که خطر جدی مانند آتشسوزی یا انفجار وجود نداشته باشد، اقدامی خطرناک است و میتواند آسیبهای جبرانناپذیری ایجاد کند. از سوی دیگر تجمع تماشاگران در محل حادثه نه تنها کمکی به مصدوم نمیکند بلکه مسیر امدادرسانی را مختل و زمان طلایی درمان را از نیروهای اورژانس میگیرد.
وی درباره سوختگیها توضیح داد: درمانهای خانگی مانند خمیردندان، زردچوبه یا پمادهای نامناسب نه تنها موثر نیست بلکه ممکن است روند درمان را هنگام مراجعه به مراکز درمانی، طولانی کند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی ادامه داد: تنها اقدام صحیح، قرار دادن عضو سوخته زیر آب سرد جاری است. در جراحتهای باز نیز مشورت با پزشک و تزریق واکسنهای مورد نیاز ضروری است. مسئولیت خانواده در فرآیند درمان در چرخه درمان برخی مصدومان، پیگیری سرپایی کافی است و ضرورتی برای بستریشدن وجود ندارد.
این پزشک متخصص طب اورژانس خاطرنشان کرد اعتماد به پزشک و پرهیز از اصرارهای غیرضروری، بخشی از مسئولیت خانواده در فرآیند درمان است؛ چراکه برخی اقدامات زائد بر اساس فشار اطرافیان، روند درمان را طولانیتر و پیچیدهتر میکند.پیشگیری از یک پشیمانی بزرگ روز جهانی یادبود قربانیان حوادث ترافیکی یادآور این واقعیت است که هر خانواده میتواند با رفتار صحیح، از یک پشیمانی بزرگ جلوگیری کند.
دکتر رحمانیان گفت: توجه به اصول سلامت، همکاری با نیروهای امدادی و دوری از اقدامات خودسرانه، گامی اساسی در کاهش مرگومیر و عوارض بلندمدت سوانح است؛ اقدامی که میتواند سرنوشت یک حادثه را به سوی نجات تغییر دهد.
نظر دهید